Παλιότερες σκέψεις....

Έρωτας και θάνατος...    (29.10.10)

Έρωτας και θάνατος..έννοιες δυνατές και μπορεί ολότελα ξέχωρες αλλά και ταυτόχρονα τόσο ίδιες..ο έρωτας μπορεί να σημαίνει τον θάνατό σου αλλά και ο θάνατος να αποδεικνύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον έρωτά σου..Τί μπορεί από τα δύο να είναι αληθινό δε ξέρω αλλά γνωρίζω καλά πως και τα δύο είναι μία απόδειξη αγάπης.



 Ίσως στις μέρες μας να εκλείπει ο πραγματικός έρωτας αλλά δε σημαίνει πως δεν υφίσταται. Πώς όμως ο έρωτας μπορεί να σημαίνει τον θάνατό σου? Δύο είναι οι απαντήσεις..όταν είσαι ερωτευμένος και αγαπάς κάποιον και πρέπει είτε να σκοτώσεις τα «θέλω» και τα «πρέπει» σου είτε να φύγεις μακριά του και να τελικά να θανατώσεις όλα αυτά που νιώθεις. Αυτό είναι το δυσκολότερο, νομίζω. Να υποτάξεις τον στρόβιλο αυτόν και να τον οριοθετήσεις.  Εκεί  όμως φαίνεται η πραγματική αγάπη για τον άλλο, όταν βρίσκεις την δύναμη να παραμερίσεις αυτά που νιώθεις και να τα σκοτώσεις για χάρη του. Η αληθινή και ανυπόκριτη αγάπη φαίνεται στα δύσκολα. Τις στιγμές που πονάς σαν να πεθαίνεις αλλά ταυτόχρονα η κάθαρση βρίσκει τον τόπο που της χρειάζεται για να αναδυθεί. Θα αναρωτιέστε γιατί..αλλά ναι, τότε, νιώθεις μια αγαλλίαση..έχει σκοπό αυτό που κάνεις και αιτιότητα. Το κάνεις για τον άλλο..για να είναι αυτός καλά. Αυτό είναι αγάπη.

Από την άλλη μπορεί ο θάνατος να είναι κομμάτι αυτού που λέμε έρωτα?  Μεγάλοι έρωτες αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους προκειμένου να είναι μαζί στην άλλη ζωή. Έτσι πίστευαν, τουλάχιστον. Ακούγεται πολύ τρυφερό και διαφορετικό. Ίσως είναι και ο εύκολος δρόμος αποφυγή του πόνου που προκαλεί ο αποχωρισμός. Δε θα μάθουμε ποτέ αν δε το ζήσουμε αλλά δε νομίζω να έχει και νόημα. Το σημαντικότερο είναι τι συμβαίνει σε αυτή τη ζωή και τι ερωτευόμαστε πραγματικά. Μας σκοτώνει ή όχι! Το πιο σπουδαίο είναι να δείχνουμε το πάθος μας για αυτό με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και αν λέγεται θάνατος με τον τρόπο που το όρισα πιο πάνω. Έρωτας και θάνατος,τελικά συνυπάρχουν.

EM