"Ολα καποτε τελειωνουν και ξανα αρχιζουν διαφορετικά"

Κάθομαι και σκέφτομαι αυτή τη φράση και συλλογίζομαι όλες εκείνες τις φορές που κάτι τελείωσε και κάτι άλλο, διαφορετικό ήρθε.. Στιγμές αμέτρητες που χάνονται στο παρελθόν και δε γυρίζουν πίσω. Δρόμος δίχως γυρισμό..

Στιγμές χαράς..στιγμές πόνου..όλες εκεί, στην ίδια στοίβα μένουν ακίνητες, απολιθωμένες, χωρίς να αλλάζουν. Επηρεάζουν ωστόσο το τώρα και το ποιος είσαι..

Όλα τα ωραία, λένε, τελειώνουν γρήγορα. Τα άσχημα όμως, τί? Γιατί αυτά βαλτώνουν την ζωή σου και δεν τα αφήνεις να τελειώσουν γρήγορα? Τι σε κρατάει δεμένο με τα άσχημα? Είναι καιρός οι όμορφες στιγμές να αρχίσουν να χρωματίζουν τις σκέψεις σου..  Είναι καιρός το δικό Του χέρι να πάρει τα άσχημα μια για πάντα...

Όλα κάποτε τελειώνουν και ξανά αρχίζουν διαφορετικά..

ΕΜ