Φως

Φως δικό Του, μοναδικό. Φως, δυνατό που καίει και φέρνει στην επιφάνεια τα πάντα. Δεν καταστρέφει. Δεν πονάει. Μόνο δείχνει. Οδηγεί. Σχεδιάζει. Φως που μόνο όταν το ζητάς να το δεις, το βλέπεις. Φως αληθινό, λαμπερό, καθαρό.

Πόσο ζωντανό! Πόσο όμορφο! Το είδα. Το γεύτηκα. Το άγγιξα. Δε το φοβάμαι. Με ζεσταίνει, με γεμίζει από Αυτόν. Τα λόγια δε μπορούν να το περιγράψουν.

Σκεύος..

Είμαστε σκεύη..Σκεύη για χρήση τιμητική. Σκεύη στα δικά Του χέρια. Σκεύη δημιουργημένα να λειτουργούν τιμητικά..

O καθένας μας επιλέγει την χρήση που θέλει να έχει.. Λάθη και αποφάσεις  αλλάζουν το υλικό μας, την σύστασή μας, αυτό που είμαστε.

Όνειρα...

Οι μέρες προχωράνε μπροστά γεμάτες ανατροπές και αλλαγές. Ποτέ δε ξέρεις τι έρχεται και τι θα έρθει. Πιστεύεις πως τίποτα δεν αλλάζει και όλα μένουν στάσιμα αλλά....(πάντα αυτό το αλλά) στιγμιαία, όπως όταν ανοιγοκλείνουν τα μάτια, όλα μα όλα αλλάζουν. Αλλαγές τοπίου, χρωμάτων, προσώπων και καταστάσεων. Τίποτα δε μένει το ίδιο. Τίποτα και ποτέ.

Εσύ επιλέγεις τον δρόμο και συναντάς σε αυτόν ότι Αυτός σου δίνει. Άσχημα και δύσκολα, όμορφα και εύκολα. Ξέρει τι θα σου στείλει και το πότε θα είναι αυτό.

Τραγούδια και αναμνήσεις....

Δύσκολο είναι όταν ένα τραγούδι σου φέρνει τόσες αναμνήσεις στο μυαλό....Χα..Τόσο μακρινές αλλά και τόσο κοντινές ταυτόχρονα.. Πλέον δε μου λέει κάτι απλά αγγίζει τις αναμνήσεις μου και αυτές αντιδρούν..αυτό..μέχρι εκεί..

ΕΜ

"Ολα καποτε τελειωνουν και ξανα αρχιζουν διαφορετικά"

Κάθομαι και σκέφτομαι αυτή τη φράση και συλλογίζομαι όλες εκείνες τις φορές που κάτι τελείωσε και κάτι άλλο, διαφορετικό ήρθε.. Στιγμές αμέτρητες που χάνονται στο παρελθόν και δε γυρίζουν πίσω. Δρόμος δίχως γυρισμό..

Στιγμές χαράς..στιγμές πόνου..όλες εκεί, στην ίδια στοίβα μένουν ακίνητες, απολιθωμένες, χωρίς να αλλάζουν. Επηρεάζουν ωστόσο το τώρα και το ποιος είσαι..

Γιατί...ξαφνικά.

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί να μας συμβαίνουν κάποια πράγματα.. Γιατί να γίνονται τόσα κακά και άσχημα πράγματα στη ζωή μας..Γιατί να πονάμε τόσο και στο τέλος να μην έχει αξία τίποτε από όλα αυτά..Γιατί τόσες καταστροφές...Γιατί...

Κοιτάζοντας από ψηλά την φωτιά που κατασπάραζε κάθε ύπαρξη ζωής..κόλλησα.Όλα σταμάτησαν και απλά κοιτούσα...κοιτούσα επίμονα προσπαθώντας να κατανοήσω την επόμενη κίνησή της. Τίποτα. Πάντα έπεφτα έξω και εκεί που φαινόταν να ηρεμεί όλα άλλαζαν,ξαφνικά.

Ο Δρόμος..

Αυτό που προσπαθεί με κόπο να γυρίσει πίσω σαν ανάμνηση, πονάει. Χτυπάει δυνατά και προκαλέι φόβο...πόνο. Πόσο θα κρατήσει?

Ταξιδεύω..κοιτάω το δρόμο που ανοίγεται μπροστά μου. Έτσι είναι και στη ζωή..Ζωή= αυτοκίνητο γεμάτο πράγματα. Δρόμος ανάμνηση παρόντος και μέλλοντος.

Προσπαθεί κάτι να με κάνει να κοιτάξω πίσω εκεί που όλα τελείωσαν καταστροφικά. Εκεί που δεν υπάρχει φως πια. Εκεί όπου οι λάθος επιλογές εξουσίασαν. Δε θέλω. Έχω φύγει καιρό από όλα αυτά.

Μαύρη Σακούλα!

Κάτι κινεί τα πάντα γύρω μας. Κάτι επηρεάζει τη ζωή μας και μας άλλοτε μας σπρώχνει, άλλοτε μας πετάει, άλλοτε μας αναποδογυρίζει και όλα αλλάζουν θέση.... Είσαι μόνος? Όχι. Δίπλα σου στέκονται τα αδέρφια σου.. Μια μεγάλη οικογένεια από ανθρώπους διαφορετικούς με τις ίδιες αδυναμίες και τους ίδιους προβληματισμούς, που σε συνδέει Αυτός....

Ενότητα. Λέξη απλή και δυνατή. Κρατάς τον διπλανό σου από το χέρι και δε τον αφήνεις. Ενότητα δική Του. Ενότητα που αν χαθεί τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Δεν είναι τυχαία η επιλογή των ανθρώπων γύρω σου και υπάρχει λόγος που βρίσκεσαι στη θέση αυτή. Αυτός γνωρίζει.
Μπορεί να νομίζεις πως είσαι ο τελευταίος κρίκος και είσαι μόνος σου από τη μία πλευρά αλλά.......μην ξεχνάς..Αυτός σε φρουρεί σε όποια θέση και αν είσαι. Είναι οπισθοφυλακή και εμπροσθοφυλακή σου..Αυτός με τη γλυκιά φωνή είναι εκεί..

ΕΜ

"Όλα ξεκινάνε όταν έρχεται η δύσκολη στιγμή..."

Περπατάς στο δρόμο...Παίζεις..Τρέχεις..Γελάς δυνατά..Πολλοί απορούν με την δύναμη που έχεις τέτοιες μέρες...Αλλά εσύ βλέπεις τον ήλιο..Βλέπεις το φως..Βλέπεις Αυτόν!

Ξαφνικά όμως,όλα αλλάζουν..κάτι κρύβει τον ήλιο σου.. κάτι άλλο έρχεται..Τα πάντα σκοτεινιάζουν..μαυρίζουν..Η βροχή ξεκινά..αργά και δυναμώνει...όσο αντέξεις θα είναι εκεί..να σε τρομάζει..να σε φοβίζει..ΜΟΝΟ αυτό μπορεί να κάνει!!!!Θυμάσαι τους στοίχους "όλα ξεκινάνε όταν έρχεται η δύσκολη στιγμή..όλα ξεκινάνε όταν αρχίζει να ψιχαλίζει..."...Πόσο θα διαρκέσει, αναρωτιέσαι..βρίσκεσαι απροστάτευτη μέσα στο δρόμο...χαμογελάς και πάλι..ξέρεις γιατί...

Παλιότερες σκέψεις....

Έρωτας και θάνατος...    (29.10.10)

Έρωτας και θάνατος..έννοιες δυνατές και μπορεί ολότελα ξέχωρες αλλά και ταυτόχρονα τόσο ίδιες..ο έρωτας μπορεί να σημαίνει τον θάνατό σου αλλά και ο θάνατος να αποδεικνύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον έρωτά σου..Τί μπορεί από τα δύο να είναι αληθινό δε ξέρω αλλά γνωρίζω καλά πως και τα δύο είναι μία απόδειξη αγάπης.

Δικαίωμα στα όνειρα..

Όταν έχεις πονέσεις πολύ γιατί δεν μπορείς να κάνεις όνειρα πια? έστω για ένα χρονικό διάστημα σταματάνε όλα..Τι είναι αυτό που σε κρατάει κολλημένο στη γη και δε σε αφήνει να πετάξεις?τι?

Δικαίωμα στα όνειρα έχουμε όλοι... Το κακό είναι ότι υπάρχει πάντα κάποιος που σου κόβει τα φτερά..ίσως κάποιος άλλος... ίσως και ο ίδιος σου ο εαυτός.. Φοβάσαι να ανοιχθείς..να ανοίξεις τα φτερά σου.. να κάνεις σχέδια. φοβάσαι μην βρεις πάλι ταβάνι, που είπε κάποιος φίλος. φοβάσαι εσένα. αυτά που σκέφτεσαι. φυλάγεσαι από τα πυρά κάποιου ανύπαρκτου πολέμου προκειμένου να μην ξεσπάσει πάλι και γίνει μεγαλύτερη καταστροφή από την ήδη υπάρχουσα. ζεις στη μοναξιά σου και απλά όταν ακούς τα όνειρα των άλλων χαμογελάς συγκαταβατικά χωρίς να σκεφτείς τίποτα.

First Love

Πρώτη αγάπη.. Πώς μπορείς να νιώθεις την πρώτη αγάπη όταν έχεις πληγωθεί, όταν έχεις πονέσει, όταν έχεις απορριφθεί από όλους και όλα? Γίνεται, άραγε, να ξανανιώσεις όλα αυτά? Η απάντηση έρχεται γλυκά.."Τα πάντα Κάνει νέα"..όλα γίνονται..γιατί μπορεί να έχεις απορριφθεί, να έχεις πονέσει αλλά Αυτός είναι δυνατός να Κάνει τα πάντα!

Δύο δωμάτια,αντίθετα!

Δύο μέρη στο μυαλό μου, σκέψεις και αναμνήσεις.
Το ένα δωμάτιο γεμάτο φως Ήλιου, το άλλο παλεύει να φωτιστεί. όσους διακόπτες και αν ανοίξω, παραμένει το ίδιο θαμπό.

Το φως μπαίνει από το ορθάνοιχτο παράθυρο και κάθε πτυχή και αμφιβολία αλλάζει, αναδύεται έως ότου αποκαλυφθεί και θρυμματιστεί. Φως ζεστό, λαμπερό και απόλυτα μοναδικό. Το δωμάτιο των σκέψεων λάμπει από την παρουσία Του.

STOP, στον φόβο!

Πολλές φορές κοιτώντας έξω αναρωτιέμαι, τι από όλα αυτά αξίζω πραγματικά;

Πάντα κάτι μου λείπει και με αφήνει να πιστεύω πως είμαι μπροστά από βουνό προβληματικών καταστάσεων και αναμφίβολων μελλοντικών εξελίξεων.

Ρόδα ποδηλάτου

Προσθήκη λεζάντας

Το κουδούνι της πόρτας. Ήχος που μοιάζει με κουδούνι ποδηλάτου. Ο Γρηγόρης ανοίγει. Στέκει άγαλμα μπροστά της. Δυο ρόδες ποδηλάτου, το δάσος, τα πετάλια, τα γέλια τους. Ύστερα οι βόλτες, τα σινεμά, η μουσική. Κι ύστερα το κενό, η εξαφάνιση. Να της ρίξει μια μπουνιά ή να την αγκαλιάσει;

New house, new life!

Τελικά το να αλλάζεις σπίτι σημαίνει πως αλλάζεις ζωή? Πώς μία τόσο ανεπαίσθητη αλλαγή των τεσσάρων τοίχων που μας περιβάλλουν, μπορούν να έχουν τόση επίδραση?

Birthday time!!!!

Και όμως έφτασε η μέρα που έγινα 21!!!!
Αν και τρομάζω λίγο στην ιδέα ότι παραμεγάλωσα, νομίζω πως ταυτόχρονα νιώθω πως όλα τώρα ξεκινούν.. Σκέψεις, όνειρα και καταστάσεις αρχίζουν να μπαίνουν στον ρυθμό και στην βάση που τους πρέπει..
Τελικά όλα μια ιδέα είναι...Από τα 18 μου και μετά ο χρόνος έχει σταματήσει...νιώθω καλά για αυτό!

Η πόρτα...

Οι μέρες περνάνε και η αναμονή μεγαλώνει...Κάτι νέο έρχεται..κάτι διαφορετικό και απρόσμενο. Το νιώθω..είναι κοντά..

Η ιστορία ενός φύλλου (απόσπασμα από την εργασία μου) 2

Η ιστορία ενός φύλλου (απόσπασμα από την εργασία μου)

1)      Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα φύλλο όμορφο και πολύ πράσινο. Το έλεγαν Άκη. Ο Άκης ο φυλλαράκης είχε πολλούς φίλους επάνω στο δέντρο όπου ζούσε και περνούσε πολύ όμορφα. Μια μέρα όμως κάτι απρόσμενο συνέβη.

Το μετρό!

Τα πιο περίεργα πράγματα συνήθως τα σκεφτόμαστε τις πιο μικρές και ανεπαίσθητες στιγμές..Μια από αυτές είναι και αυτή η στιγμή που βρίσκεσαι στο μετρό, έχεις γυρίσει την πλάτη σου σε αυτό και προχωράς και εσύ μαζί με όλους τους άλλους προς τις σκάλες. Ναι, και όμως, εκείνη την στιγμή συνειδητοποιείς σημαντικά πράγματα για εσένα τον ίδιο και την ζωή σου. Το μετρό με ιλιγγιώδη ταχύτητα ξεκινά και αρχίζει να χάνεται. Γυρίζεις το βλέμμα σου και το κοιτάς. Η πλατφόρμα έχει σχεδόν αδειάσει και έχουν γυρίσει όλοι την πλάτη τους σε αυτό.