Ήχοι της πόλης

6 η ώρα το πρωί..περπατάω χαμογελαστή..σκοτάδι κ ησυχία επικρατεί.Κανένας ήχος της ημέρας δεν ακούγεται..λίγες ώρες ύπνου αλλά προσμένω να ζήσω αυτό που έρχεται. Είμαι έτοιμη για αυτό. Περνάω το δρόμο αμέριμνη χωρίς καν να κοιτάξω..ανεβαίνω στο πεζοδρόμιο...Ξάφνου μια μουσική. Ένας ήχος που ποτέ δεν τον έχω ακούσει το πρωί.Κάτι διαφορετικό εισβάλει στο περπάτημα μου. Κάθε μέρα περνάω από το ίδιο σημείο και ποτέ αυτό το άκουσμα δεν έχει φτάσει στα αφτιά μου. Συνεχίζω να προχωράω και χαμογελάω. Ο ήχος ολοένα και δυναμώνει..Ακούγεται παράφωνος..τα λαμπάκια στα δέντρα του δήμου με το δικό τους μοναδικό ρυθμό γεμίζουν τον αδειανό δρόμο και την ήρεμη νύχτα, με το παράφωνο γλυκό και διακριτικό τους ήχο για να σου θυμίσουν την παρουσία τους. Τη μέρα ποτέ δεν ακούγονται αλλά τη νύχτα δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ, είναι οι σολίστ. Συνέχισα το δρόμο μου προς τη στάση. Το κρύο διαπερνούσε κάθε στρώση ρούχου αλλά δε με ενοχλούσε. Είχα βρει έναν λόγο για να χαμογελάσω. Είχα παρέα τον πιο σημαντικό Άνδρα που υπάρχει....και φυσικά, καλή μουσική...


ΕΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου